این سد نافرجام ...
زمانی که مهندسین تشخیص بستر برای تشخیص خاک باغکل در محلی معروف به دوشاخ اقدام به علم کردن چادر نموده و حفاری های اولیه برای روشن شدن آمادگی زمین جهت احداث سد خاکی شروع شد همه گمان می کردند به زودی سدی عظیم بر دهانه قنات کهریز کدر بسته خواهد شد .
اما اینک که نزدیک به 4 سال از شروع اولین پی ریزی جهت برافراشته شدن سد مذکور می گذرد هنوز از این ساز و بنا مشخص نیست که آبا واقعا اینجا سد است ...
یادمه یکی از مهندسین اون زمان پروژه سد باغکل روزی به من می گفت شما خونساریها خیلی پارتی کلفتی دارین گفتم واسه چی ؟ گفت این اولین باره تو دنیا که دارن سد بدون آب می زنن ...
اون موقع معنی حرفش رو درست نفهمیدم اما حالا یه چیزایی داره دستگیرم می شه !
قرار بود در سفر ریاست جمهوری به خوانسار شاهد بهره برداری از سد باغکل باشیم یعنی برابر برنامه تنظیمی : اون زمان! زمانی بود که پیمانکار محترم قول بهره برداری داده بود اما با کمال ناباوری شنیده ها حاکی از اختصاص بودجه قابل ملاحظه ای برای تکمیل آن از زبان شخص رییس جمهور بود .
خداوکیلی یه سری به پشت دیواره سد بزنین ...
قنات زیبا و همیشه پرآب ما فدای چی شده ؟
که باید آب اونرو از اعماق زمین با پمپ های قوی واسه کشاورزی کسانی که خرج خونشون رو از همین زمینا باید دربیارن بکشن بیرون ! کشاورزانی که اجدادشون این قنات رو برای آبیاری زمینهای خودشون حفر کردند . همین کسانی که یه روز خودشون صاحب قنات بودند حالا باید واسه گرفتن 2ساعت از آب اون بیان و گردن کج کنند تا بلکه بتونند کشت های خودشون رو از خطر خشک شدن نجات بدند .
واقعا به نظر شما آیا وجود این سد لازم بود ؟
آیا برای بقای یک نسل نسل قبلی باید فنا بشه ؟
مگر نسلهای قبلی ما چه گلی به سر ما زدند که ما برای بعدی ها بزنیم ؟
جواب این سوالها جواب دستهای خالی پینه بسته پیرمرده رعیته !
ممنون که سر زدین
منتظر حضور سبزتان هستم
وبلاگ پر محتوایی دارین