به همین سادگی ...

 بیست و هفتم تیرماه سال 1363 خورشیدی ، شهرستان زیبای خوانسار شاهد تولد پسری بود در خانواده ای متوسط و نه مرفه ، از جنس بی ریای صفا ، خانواده ای که پدری سرپرستیش را عهده دار بود از جنس زحمت و تلاش ، دستهایی داشت پینه بسته و دلی داشت دریایی و پاک چونان زلال چشمه ساران ، پدری که سرمایه ای نداشت و امیدش در گرو به ثمر نشستن جوانه ی بذری که نشانده بود ، و او حالا خود را آماده می کرد تا با قطره قطره عرقهایی که از زحمت و تلاش  می ریخت نهالش را آبیاری کند ، گوشه گوشه زمین چمن استادیوم پیروزی شاهد و ناظر زحماتش بود و بالاخره 18 سال گذشت و نهال نو پایش را با هزار امید روانه ولایت غربت کرد تا بذر تلاشش  به ثمر نشست ،

صحبت از محسن بیات هافبک آینده دار تیم  فوتبال صبای قم و البته همشهری افتخار آفرین ماست

محسنی که ثمره تلاش کسی است که دستهایش را باید بوسید

بزرگ منشی پدر بزرگوارش {محمدرضا بیات } را ارج می نهیم و بوسه می زنیم بر دستهای خالی و پینه بسته اش و همت بلند و مردانه پسری را می ستاییم که زحمات او را ثمره ای داد تا موجب افتخار من و توی همشهری باشد .

مختصری از محسن بیات :

در 18 سالگی پس از یک دوره بازی در تیم نونهالان سپاهان اصفهان راهی تهران شد و در باشگاه صبا باطری تهران بازی کرد ، بازی زیبا و به دور از حاشیه مربیان را برآن واداشت تا همیشه پای ثابت مسابقاتشان باشد و اکنون قریب بر 8 سال است که در لیگ برتر فوتبال ایران بازی می کند .

برای او آرزوی سعادت و سلامت و پیروزی داریم

اما تنها یک سوال ؟ چه بخواهیم و چه نخواهیم  محسن از مفاخر خوانسار در 30 سال گذشته است برای او چه کرده ایم  ؟