یه خواب یه رویا

سلام و درود بی پایان بنده و مجموعه خوانسار درآینه تصویر را پذیرا باشید ضمن ارج نهادن به ساحت مقدس بانوی دو عالم اسوه صبرو پایداری و تسلیت ایام سوگواری حزن انگیزش به همه شما خوبان ...

می دونم که شعر های پر پرو پیمونی نمی گم و شعر هم ربطی با عنوان وبلاکم نداره اما مدتی پیش شعری با نام محکمه الهی به دستم رسید که از خوندنش لذت بردم با الهام از اون شعر که لینکشو بعضی دوستان خوندند و آخر همین مطلب دوباره می زارم شعری گفتم که بیشتر به معر شبیه تا شعر دلم می خواد اگه واقعا استعداد ندارم بهم بگین که بی خیال بشم : محکمه الهی

اما شعر یه خواب یه رویا ...

یادمه  یکسال که مریض بودم من        تو  فصل لاله ها پاییز بودم من

تو عالم خواب یاشاید بیداری              روح  ز جسم بنده شد  فراری

انگاری اصلا که مریض نبودم           پنجره ای رو به خدا گشودم

خیال می کردم که ز جا پریدم                اصطلاحا مردم و پر کشیدم

نشسته بودم بالای جنازه                  غصه می خوردم واسه کوزه سازه

اون که می خواد با خاک این جنازه       کاسه و کوزه و سفال بسازه

هرکی میومد یه جوری حرف می زد      حوصلمو بد جوری بر هم می زد

انگاری هیچکی تو خیال بکرش            مردن من مهم نبود تو فکرش  

این یکی  باغ و خونه  ولنجک             اون یکی فکر خونه ی  تو قلهک  

هر کسی فکر ارث و میراثشه             پسر کوچیکه فکر احساسشه

می گفت اگه بابا م بودش کنارم          به خرج اون می گفت عروس بیارم

یکی میاد که دخترم با هاشه               انگاری مفت خور خونه باباشه

دوماد مفت خور که می گن همینه       این پا و اون پا می کنه می شینه

یه برگه  دستشه پر از حکایت             شکایته  ؟ نه انحصار وراثت

هنوز جنازهه روی زمینه                 این بابا فکر خونه و زمینه

گفتم عجب کله خرایی هستین              با با عجب جونورایی هستین

صدا زدم اهای پسر بزرگه               دومادمون شبیه خرسه گرگه

گول نخوری از این یه وقت پسر جون      به باد ندی سرمایمو تو آسون

انگاری حرفای منو نفهمید              چون زیر لب دیدم که هی می خندید

فهمیدم این که مرد راستینم بود                ماریه که دائم تو آستینم بود

 به دخترم می گفت بابات خسیسه          خلاصه با هزار و یک دسیسه               

وکالتی گرفت و زود خدا شد                 از این جماعت خرا جدا شد

تنها کسی  که یه کمی مچل بود             اسمال آفا معتمد محل بود

تو وادی بخور بخور نبودش               پسر بزرگه رو کنار کشوندش

یواشکی بهش می گفت پسر جون        دستی بجنبون و سری بگردون

جنازه بابات روی زمینه                   چاره چیه قسمتمون همینه

به فکر کفن و دفن مجلسش باش         یه زره فکر گوشه دلش باش

بنده خدا وصیتی نکرده ؟                نگفته قبل مردنش چه کرده ؟

هرچی که این بنده خدا داد می زد    فایده نداشت  هرچی که فریاد می زد

پول و زمین و خونه لواسون           جماعتو کرده بودش هراسون

هیچ کی به فکر کفن و دفنم نبود        دنبال  مجلس واسه هفتم نبود

یه دفعه دیدم یکی با چشم گریون      اومد نشست کنار جسم بی جون

یواشکی  کاغذی از تو دستش          آورد و نزدیک سرم نشستش

دست  منو  گرفت و زد تو جوهر       زد زیر کاغذ و پاشد بی پدر

بد جوری شاکی کرده بودن منو         به لرزه انداخته بودن این تنو

بی پدرای بی صفت چه کردن           بلند شدن خونه رو خالی کردن

اصغر آقا همسایمون توی کن          که سال به سال خبر نداشتش ازمن

چنون می کوبید سرشو تو دیوار      که جای کله مونده بود رو دیوار

داداش کوچیکه عیال که اومد          خیال می کردم مغول از در اومد

خونه رو  بد جور زده بود رو کولش    زاری می کرد و هی می زد تو گوشش

خدا وکیلی همه طایفه                   یه دفعه پر شدن پر از عاطفه

بقال و قصاب محل تا دیروز          یه ور نگا می کردنم پریروز

ریخته بودن دور و ور جنازه          حسن کبابی با رضا درازه

خلاصه از ریز ودرشت  کوچه        حلوا خورون بود با کمی کلوچه

سرو صدایی شده بود اساسی            مردن ما هم شده بود سیاسی

دور و برم رو که نگا می کردم        هر کسی رو که من صدا می کردم

هوش و هواس از سرشون پریده        عقل همه یک دفعه پر کشیده

از همه جا امیدمو بریدن                  رشته  افکارمو سر بریدن

یک ساعتی گریه و زاری کردن        عقده های دلارو خالی کردن

به سادگی آش رشته بردن            جنازه رو  زیر گل ها  گذاشتن ...