شوخی کلیدی قسمت اول

وقت بخیر موجودات روی زمین!!

عرض شود که با توجه به تغییر و تحولات درونی متوجه شدم که؛ روزی روزگاری نوشتن از یارانه و گاز و برق و تلفن؛ امکانات بیمارستان فاطمیه و شورای شهر و شهردار مردمی؛ حتی ریش پروفسوری معاونت شورای فعلی گوشه ای از نیازهای نویسنده ای دون پایه مثل بنده رو جوابگو بود اما الان دیگه نمی شه زیاد روی این موارد مانور داد تا حداقل اگه تلاشی در جهت پیشرفت صورت نمی گیره، سوژه ای باشه برای لبخندهای هرچند کوتاه دوستان 

قبل انتخابات همش غصه میخوردم که اگه مثلا سردار قالیباف رییس جمهور شد دیگه عمرا" کسی نمی تونه باهاش شوخی کنه یا مثلا دکتر حداد یا حتی همین آشیخ حسن خودمون! مناظره های انتخاباتی رو که نگاه می کردم آرزو می کردم کاش دکتر غرضی رییس جمهور می شد که خودش اهل شوخی بود و دستش تو کار طنازی 

تا اینکه آشیخ حسن روحانی برای چهار سال شد رییس جمهور مملکت، از همون اول برو بچه های اصلاح طلب بنا رو بر شوخی گذاشتند و کار به جایی کشید که حاجی روحانی رو با کلید ساز سر کوچه اشتباه گرفتند 

قبل تر اما دیده بودم که  همکاران رسانه ای بنده، روسای جمهور کشورهای دیگه رو هم با شوخی های خودشون سر ذوق آورده بودند و این مساله فقط تو کشور ما داشت به تابویی تبدیل می شد که رنگ و بوی احترام نداشت 

خط قرمزی که به بهانه ی احترام؛ هیچ کس جرات عبور از اون رو نداشت! 

آشیخ حسن اما این روزها نُقل محافل مجازی و حتی واقعی شده و یحتمل خودش هم می دونه که مردم به  شوخی هم که شده اتفاقات خوش یُمن اخیر رو به اون نسبت می دند و حداقلش قدری می خندند 

کارشناسان روانشناسی بر این باورند که حتی اگه روحانی نتونه اوضاع رو از قبل بهتر کنه بعداز پایان دوره چهارساله، چهره ای به یادموندنی از خودش به جا خواهد گذاشت 

دارم فکر می کنم اگه به جای مزه های فرهنگی و حتی مذهبی؛ شام سیاست رو با چاشنی لبخند میل کنیم چقدر سیاستمون لذت بخش خواهد بود

خداوکیلی یه سوال می پرسم راستشو بگین؛ طنز پردازای اصلاح طلب بیشترند یا اصول گرا؟!!

این به این معنی نیست که از اصلاح طلبها حمایت کنم و اصول گراها رو نفی

فقط می خوام یه نتیجه گیری اخلاقی بکنم

جامعه اصلاح طلب با تمام ایرادهاش در زمان تصدی دولت، اما همیشه چهره ی دلفریبی در ذهن عوام داشته و خواهد داشت و این نتیجه ی نگاه آگاهانه اونها به روحیه سالاری عمومی بود

مردم ما بیش از هرچیز نیاز به یک روحیه ی بالا در زمینه های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دارند که با شعار کسب نخواهد شد.

اول از همه رفاقت بین دولت و ملت و بعد هم آزادی در جهت بیان دیدگاه ها

چه اشکالی داره بنده با منتخبم شوخی کنم؟ مگر نه اینکه آشیخ حسن هم از خود ماست؟

ادامه دارد ...