من رفتم و دل شما را شکستم!!

با درود فراوان ...

طبق آمار و ارقام؛ گزارشها حاکی از اینه که مردم آمریکا در دو ماه گذشته علاقه وافری به پستهای بنده در چل چو نشون داده و هنوزم دارند نشون می دند!!

اصلا نصف به علاوه یک مخاطبین بنده از اون ور آبند اینم سندش ...

بعد ملت ما تو ایران قدر امثال منو نمی دونند بعدش نتیجه همین می شه که بنده هم ول می کنم می رم اون ور آب 

اون از وضع رسانه میلی مون که قربونش برم نیروهای بومی  رو پَر می ده می رن تو باقالایا بعد می ره یه مدل استرالیایی رو استخدام می کنه برا شبکه پرس تی وی، اینم از وضع دنیای مجازیمون که قدر و منرلت وبلاگ نویسا رو نمی دونن این میشه که خارجی ها با کلیک هاشون آدمو مجبور می کنند به گزینه های غیر نظامی فکر کنه ...

حالا جالب تر از اون اینه که دو نفر تو رومانی 332 دوبار تو هفته گذشته از چل چو بازدید کردند 

یه پیشنهاداتی هم دادند دارم روش فکر میکنم 

البته هنوز گزینه اصلی ایالات متحده است اما خوب می شه به رومانی هم فکر کرد :))

به انگلیس که اصلا فکرم نمی کنم حرفشم نزنید؛ هرچی می کشیم از این زرد بوریای چشم زاغ می کشیم 

پ.ن: مدیونید اگه فکر کنید این بازدیدها همش پروکسی فایر و فری گیته! گفته باشم :))

پ .ن2: عنوان پست، آخرین نوشته ی زنده یاد صادق هدایت قبل از مرگشه!! حالا بازم قدر منو ندونید تا فاجعه ی بزرگتری اتفاق بیافته :))