اینجا اروپا نیست خوانسار است

دیروز به یکی از دشتهای نزدیک سد رفتم و با دیدن سنگ چینهایی که در قدیم برای نگهداری احشام استفاده می کردند (به قول ما خوانساریها آغل) به یاد مناظر شمال اروپا افتادم ، گفتم بد نیست شما هم این منظره قشنگ رو که به جهت بارندگی های اخیر و از لطف خداوند بوجود اومده ، ببینید ...

امروز گلستانکوه شاید گلستانکوه بود

عکسهای امروز را در گالری عکس خوانسار در آینه تصویر ببینید 

این مرد خستگی ناپذیر

اشتباه نکیند اینجا سایت تبلیغاتی کیومرث خامه نیست ، گویا فقط اوست که فکر خانه ماست ...

امروز دوباره آن اتفاق شوم افتاد :

(بدون شرح)

همت کنیم ... اینجا خانه ماست !

جمعه سیاه

کیومرث خامه  عضو شورای اسلامی شهر و از عاشقان طبیعت و محیط زیست در گفتگوی اختصاصی با گروه خبری چل چو از جمعه سوم اردیبهشت ماه هشتادو نه به عنوان جمعه سیاه طبیعت  یاد کرد

مشروح این  گفتگو بدین شرح است :

جناب آقای خامه باسلام و خسته نباشید با اینکه می دونم امروز روز خسته کننده ای برای شما و عده بی شماری از گمنامان عرصه حفاطت محیط زیست بوده ، بی  حاشیه  پای صحبت  شما می نشینیم

ضمن تشکر و قدر دانی از چل چو و دیگر سایتها و وبلاگها  که به بسط و گسترش فرهنگ حفظ و حراست از منابع طبیعی  کمک شایانی کرده و در این راه از هیچ کوششی دریغ نمی کنند و با تشکر از اینکه امروز و در این هوای بارانی  با عشق به طبیعت نسبت به اطلاع رسانی خبر دلخراش تخریب گلستانکوه اقدام نمودید

بنده به عنوان عضو کوچکی از تجمع ملیونی حافظان محیط زیست سالهاست که عاشق این طبیعت بکر بوده و در اینراه از هیچ تلاشی مضایقه نکرده ام ، امروز با وجودی که میزبان طبیعت یاران  استان بودیم شاهد و ناظر یکی از هزاران ظلم روا گشته به این طبیعت زیبا بودیم ، طبیعتی که خواسته یا نا خواسته دستخوش بی خردی جمعی انسان نما گردیده  و روز به روز از طراوت و زیبایی آن کاسته می شود .

جنابعالی خود ناظر و شاهد این جنایت هولناک بودید و به حق در کمترین زمان خبرش را منتقل  کردید ، پس بیش از این وقت شما و خوانندگان عزیز چل چو را نمیگیرم و تنها با گلایه ای  از حضورتان مرخص می شوم .

مدتی قبل در جلسه ای که با حضور مسئولین در فرمانداری تشکیل شد ، پیشنهاد دادم در روزهای بارانی مثل امروز از ورود به بستر طبیعت در گلستانکوه جلوگیری گردد تا خدایی ناکرده دستخوش نابودی نگردد که متاسفانه  با بی توجهی و یا پشت گوش اندازی امروز شاهد بودیم که چه بلایی بر سر نگین زیبایمان آوردند ، منکر زحمات مجموعه  مامورین محیط ریست نمی شوم اما باور کنید این واقعه تلخ یکی از هزاران واقعه ای است که روزانه بر سر طبیعت منطقه  می اورندو خواهند آورد ، پس چه بهتر که علاج واقعه قبل از وقوع نماییم  ، در پایان عاجزانه از مردم فهیم خوانساری  تقاضا دارم هر کس به نوبه خود دلسوز شهرمان باشد و هر نفر یک مامور حافظ محیط زیست ...

کیومرث خامه  فرزند این آب و خاک در حالی که به شدت عصبی و ناراحت بود از  جمعه سیاه به عنوان خشت مالی در گلستانکوه یاد کرد -مهدی حاجی زکی  - گروه خبری چل چو

ترمیناتور در طبیعت خوانسار

طهر امروز جمعه سوم اردی بهشت ماه هشتادو نه ، خبر تکاندهنده ای به دفتر تحریریه چل چو بدین مضمون مخابره گشت :

گلستانکوه زیر چنگالهای نابودگران طبیعت

بلافاصله همراه با اکیپ خبری راهی آنجا شده تا به صورت تصویری وقایع  التفاقیه را ثبت و ضبط نماییم

ماجرا از آنجا شروع می شود که دونفر از دوستداران محیط زیست برای تفرج و احتمالا یافتن قارچ به یکی از دره های نرسیده به گلستانکوه در تنگه شرقی خوانسار رفته بودند که با صحنه اسف باری روبرو می گردند ، نابودگران در کمال خونسردی و البته بی رحمی به جان بوته های تازه از دل خاک بیرون رسته موسیر افتاده بودند و مشغول پر کردن تعداد زیادی کیسه از این گیاه کم یاب و با اصالت از حیث کهن بودن آن در منطقه بوده اند ، آقایان مسعود بدیعی و عبدالعظیم منصوری بلافاصله به ماموران حافظ محیط زیست خبر می دهند و با دخالت پلیس آگاهی اموال طبیعی مسروقه از آنها کشف و ضبط می گردد ،

به کدامین گناه ؟

آیا این طبیعت زیبای ما نیست که بدست نا اهلان و سودجویان به تاراج می رود؟

آیا به یاد نداریم که کاسون عزیزمان را چگونه زخمی نموده و تخریب کردند ؟

این تصاویر ، تصاویری واقعی از یک هجوم وحشتناک است از افرار کمتر 18 سال و کسانی که ناراحتی قلبی دارند تقاضا داریم از دیدن این تصاویر اجتناب کنند ...

طلوعی دیگر ...

به بهار لبخند می زنم  هنگامی که ترنم دانه های بارانش گونه های لطیف گیاهان را نوازش میکند
و من دوباره ...
برگشتم
سلام
سلامی بهاری و سبز از دل رشته کوههای غربی ایران ، زاگرس سربلند ، به همه دوستان ، همراهان و یاران همیشه همراه که علی رغم بی مهری هایم ، قلبهایی به وسعت دریا داشته و لحظه ای از الطاف بی حدشان بی بهره نماندم .
دوستانی که هیچ گاه  « چل چو » را تنها نگذاشته و نمی گذارند .
عزیزانی که با وجود تنبلی و یا هرچه شما نام نهید ، که تماما از طرف این حقیر بوده و بس گهگاه به خانه خودشان قدم گذارده و با شمیم وجودشان ، و عطر جان افزای قدومشان مهربانانه سطور قدیمی تارنگار شهرشان را کاویدند و از کهنگی اش کاستند ، همچون گل یاس زیبایی در میان برگهای کتابی قدیمی و فرسوده که هر زمان که باز خواهد شد عطر دلنوازش شمیم را نوازش می دهد ...
بازگشتم تا بگویم ...
به یادتان و به قدرت تشویقهایتان هنوز قلم می زنم و هستم تا آن هنگام که خواهم بود ...
تا بگویم شرمنده این همه لطف و مهربانی شما هستم و بی احترامی است اگر نگویم کجا بودم !
نوشتن به عشق وطن و هموطن دلی بی غصه می خواهد تا باری از غمشان بکاهی و لبخندی بر لبشان نشانی و نه با غم نامه ای برنجانی و دلزده ، تردشان نمایی ...
آری دنیایمان دنیایی مادی است و آنجا که  دل به زور سیم بلرزد، جایی برای عشق نخواهد ماند .
حقیقتش دلم نیامد حال که حس خنداندن ندارم نا خواسته  دلی شکسته و غمی بر ان نشانم
امید است   تا جایی که در توان است و عمری باقی ، باشم
من هستم ...

پ . ن :

« برادر عزیز و ارجمند جناب عبدالحمید حقی با سلام از لطف بی اندازه جنابعالی مشعوف گشته و شرمسار دفعات متعدد حضورتان گشتم ، بسیار خرسند می گشتم که بتوانم سری به شما نیز زده تا قدری مختصات ارادت خویش برملا سازم اما عزیز دل با کدام نشانی ؟ گویا فراموش نموده نشانی از خویش برایم به جا گذارده تا به دستبوسی برسم مطمئن باشید به محض دریافت نشانی نزول اجلاس خواهم کرد»

دوستی نوشته بودند نکند قصد تاسیس وب جدیدی داشته و یا بی خیال چل چو شده و محرمانه نگراش می کنم در رد فرمایش جنابعالی بگویم بنده به هیچ عنوان چنین قصدینداشته و ندارم مارا به همین مقال دل خوش باشد ...

شهرام عزیز نوشته گویا به دیار باقی شتافته ای و عنقریب است مراسم چهلمین روزت را برگزار کنیم این که کجا بودم را گفتم ، گفتم که دلی دارم به قدر قلب کوچک گنجشک و این دل را تاب و توان آزار دوستان نبود ، خوشایند نبود بیایم و برنجانم و بروم ...

بیستم دی

روز بیستم دی تنها روزی از روزهای خداست که احساس می کنم

اگه کسی هستم

اسمی دارم

رسمی دارم

از روز بیستم دی سال 85 ادامه خواهد یافت

پسر گلم تولدت مبارک

سفارش یادیاران 3

برای سفارش یاد یاران 3 ، از قسمت نظرات اقدام و آدرس و شماره تماس خود را بنویسید تا نسخه اورجینال برای شما ارسال گردد .

موفق و پیروز باشید

یاد یاران 3 کلید خورد

با نزدیک شدن به ماه  محرم ، ماه خون و قیام ، شور و شعف خاصی در میان همشهریان خونگرم و حسینی بر پاشده  ، شوری که مثل و مانندی در هیچ جای این کره خاکی نداشته و ندارد .

امسال نیز همچون سنوات گذشته ، مستند دوست داشتنی یاد یاران که  با تنها سه سال از تولدش در دل عاشقان حسینی جای ویژه باز نموده به همت واحد فرهنگی هیات حسینی و همکاری صمیمانه موسسه سحر فیلم به  کارگردانی سید شهاب دادگستر کلید خورد .

مراحل ساخت این مستند 40 دقیقه ای از چندی قبل با برگزاری جلسه های مشترک و نگارش فیلم نامه شروع و با مساعد بودن اوضاع و احوال جوی ، مراحل تصویر برداری آن نیز آغاز خواهد شد .

مستند یاد یاران (3) با بهره گیری از تجربیات سنوات گذشته نگاه احساسی به برگزاری مراسم عزاداری اباعبدالله (ع) در شهر خوانسار داشته و تلاش می کند یادی نیز از گذشتگان و خلوص و بی ریایی آنها در بر گزاری این مراسم باشکوه داشته باشد .

یاد یاران 3 تلفیقی است مستند از حال و احوال عاشقانه دو نسل  عاشورایی  !

پیش بینی می شود قبل از روز تاسوعا مراحل تدوین این پروژه با تلاش برادران دادگستر و در راس آنها سید شهاب الدین دادگستر به پایان رسیده و آماده توزیع گردد .

 

نویسنده و تهیه کنندگی  این اثر به یاد ماندنی را این حقیر به عهده خواهم داشت

دختران انتظار

در و دیوار کتابخانه شهر ، هر روز حوالی 8 صبح  تا ظهر شاهد حضور تکراری اوست که در اوج جوانی ، دلی غمگین و چهره ای رنگ و رو رفته ، چهره پرنشاط جوانی اش را در پرده ای از غم پنهان نموده .

هر روز بی هدف با گامهایی لرزان اوقات خود را اینجا سپری می کند تا شاید امسال به قول معروف شاخ کنکور را شکسته  و راهی کاخ ارزوهایش « دانشگاه» گردد .

دوستانش که در ابتدای این راه پرمخاطره همراهش بودند روز به روز تعدادشان کم و کمتر می شدند

از میانشان تنها چند نفری  به آرزوی خود رسیده و فضای رویایی دانشگاه را حس کردند

بیشتر آنها خود را به دست سرنوشت سپرده  و حالا درگیر زندگی و رسیدگی به شوهر و بچه هایشان عمر را سپری !

چشمانش که از فرط خستگی و بی خوابی های شبانه در گودی استخانی صورت فرو رفته ، ظاهرا خطوط کتابهای قطور کنکور را می نگرد اما در واقعیت ذهنش جای دیگر است

گیرم کنکور را هم شکست دادم ، به دانشگاه هم رفتم ، مدرک هم گرفتم ، آخرش که چی ؟

و آنقدر افکار درهم به سراغش می آیند که ظهر می شود و آرام کتابهایش را جمع می کند و راهی خانه می شود .

مادرش با هزار امید و آرزو به استقبالش می آید

الهی بمیرم خانومم ! ببین با خودت چیکار کردی ؟ شدی پوست و استخون !

و اینها قدری از خستگی روح آزرده اش را کم می کند

برای چند لحظه افکار نا امیدانه خود را کنار می زند و با خود می گوید :

حداقلش اینه که به هدف والای خودم رسیدم ، تحصیل کرده ام !

نمی داند همین تحصیل ، بلای جانش می شود و بسیاری از خواستگارانش را که این تحصیلات را ندارند به سبب اختلاف فرهنگی رد می کند .

و آنقدر باید در خانه بماند تا موهایش هم مثل دندانهایش سپید شود .

و روزی می رسد که حس می کند همه چیز دارد و هیچ چیز ندارد

راستی چرا این روزها همه دختران جوان منتظرند تا آسمان شکافته شده و مرد آرزوهایشان از آسمان به زمین افتد ؟ مردی که از هر حیث ایده آل ، و برای زندگی کردن مناسب است ؟

چرا؟